Marta Janków i o. Jerzy Konieczny SI    10 kwietnia 2015 r., w dniu 5. rocznicy tragedii smoleńskiej, odbyło się dziesiąte spotkanie poświęcone „Żołnierzom Wyklętym”. Nasz mały jubileusz. Z tej okazji panie z Radia Maryja przygotowały upominki dla o. Proboszcza, o.  Jerzego Koniecznego – pomysłodawcy naszych spotkań, Tomka Wolaka i prowadzącego prelekcje. Słowo wstępne tradycyjnie wygłosił ojciec Jerzy. Tomasz Wolak tradycyjnie uświetnił wieczór utworami muzycznymi.
    Pierwsza prelekcja dotyczyła mjr. Zygmunta Szendzielarza (12 III 1910 – 8 II 1951) „Łupaszki”, niezłomnego, słynnego dowódcy „Wileńskiej Brygady”, bohatera walki z Niemcami i Sowietami. W Wojnie Obronnej 1939 r.,  dowodził szwadronem w 4 pułku ułanów  w składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii, przechodząc szlak bojowy jednostki, po rozbiciu walczył w składzie jednostek kawalerii gen. Andersa, by po ucieczce z niemieckiej niewoli przedostać się do Lwowa. Osiadł w Wilnie z żoną i córką, tam włączył się w pracę konspiracyjną.
    W 1943 r. został dowódcą oddziału partyzanckiego operującego na Wileńszczyźnie,  prowadząc walkę z Niemcami. Po sowieckiej zdradzie, aresztowaniu i wymordowaniu dowództwa oddziału, odtworzył zgrupowanie jako 5. Wileńską Brygadę AK nazwaną „Brygadą Śmierci”. Walczył z Niemcami i Sowietami, którzy chcieli rozbić brygadę, później w ramach operacji „Ostra Brama” wspomagał jednostki AK oswobadzające Wilno, nie wkraczając jednak do miasta. W obawie przed  sowiecka zdradą, wyprowadził swoich ludzi w rejon lasów augustowskich – Sowieci w tym czasie aresztowali i rozbroili polskie oddziały, wspomagające ich w zajęciu Wilna. „Łupaszka” z partyzantami przedostał się do Puszczy Grodzieńskiej. Tropiony i otoczony przez Sowietów, rozwiązał oddział, udając się z niewielką grupą w okolice Wołkowyska, gdzie odtworzył brygadę. Stamtąd przedarli się w okolice Bielska Podlaskiego, przeczekując tam zimę 1944/45.
Zygmunt Szendzielarz    Od kwietnia 1945r. w sile ok. 200 partyzantów, walczył z jednostkami komunistycznego aparatu: NKWD, UB, KBW, MO. We wrześniu 1945 r. na rozkaz dowództwa rozwiązał zgrupowanie, po czym przedostał się do Gdańska i Sztumu, gdzie zajął się antykomunistyczną działalnością propagandową w ramach Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. W lutym 1946 r. odtworzył Brygadę Wileńską, działając zbrojnie na Pomorzu Gdańskim, w sile ok. 80 ludzi. Po aresztowaniach i represjach, przeszli na Białostocczyznę i Podlasie. Na wiosnę 1947 r.  brygada po raz kolejny została rozwiązana. Sam udał się na Śląsk, stamtąd do Zakopanego. W wyniku akcji UB, w czerwcu 1948 r. został aresztowany i poprzez kolejne więzienia trafił do niesławnego X Pawilonu Więzienia Mokotowskiego. Skazany w pokazowym procesie na 18-krotną karę śmierci i stracony katyńskim strzałem w głowę... Szczątki zostały odnalezione i zidentyfikowane na „Łączce” w 2012 r.

    Druga prelekcja „Smoleńsk 2010”,  z okazji 5. rocznicy tamtych tragicznych wydarzeń, dotyczyła tematu największej, niewyjaśnionej do tej pory tragedii, która  spotkała przedstawicieli państwa polskiego, sił zbrojnych, instytucji zajmujących się utrwalaniem pamięci narodowej i organizacji patriotycznych podczas lotu na uroczystości 70. rocznicy ludobójstwa na polskich oficerach w Katyniu. L. Zakrzewski omówił kalendarium przygotowań do lotu, odpowiedzialność prawną  instytucji i osób z rządu za organizację i ochronę uczestników takiego wyjazdu, przybliżył konstrukcję samolotu i wyposażenie techniczne smoleńskiego lotniska. Krótko opowiedział o przebiegu lotu wydarzeniach, które rozegrały się bezpośrednio po katastrofie, w tym dezinformacji ze strony rosyjskiej, prowadzonej poprzez media i rosyjskiej wersji wydarzeń, zawartej w raportach MAK i komisji Millera.
    Przybliżył w skrócie ustalenia Zespołu Parlamentarnego Antoniego Macierewicza, a na zakończenie zaznajomił zebranych z tytułami książek wydanych na temat katastrofy. Wyjątkowo długie spotkanie, ze względu na ogrom tematyki, trwało do godz. 21.30, na sali pozostało jedynie kilka wolnych miejsc.

Łukasz Ciepliński    5 maja 2015 r. spotkaliśmy się na XI wieczorze „Bóg-Honor-Ojczyzna”. Po słowie wstępnym ojca Jerzego Tomasz Wolak rozpoczął spotkanie utworem muzycznym. Pierwszy temat został poświęcony sylwetce ppłk. Łukasza Cieplińskiego ps. „Pług” (12 III 1913 – 1 III  1951), niezłomnego, ostatniego prezesa IV komendy zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Bohater walk nad Bzurą – zniszczył sześć niemieckich czołgów i dwa samochody dowódcze, za co z rąk generała Kutrzeby otrzymał order Virtuti Militari.
    W okresie wojny komendant Inspektoratu Rejonowego ZWZ-AK podokręg Rzeszów. Doskonały organizator, stworzył struktury wywiadu i kontrwywiadu, oddziały Inspektoratu przeprowadziły szereg akcji bojowych. Gorliwy katolik o niezwykle silnej postawie moralnej. Po wojnie organizator IV Zarządu Głównego WiN, który „wprowadził na najwyższy szczebel w historii jego istnienia, tak pod względem organizacyjnym, jak i ideowym”. Aresztowany w 1947 przeszedł niezwykle ciężkie śledztwo, w którym był barbarzyńsko katowany przez komunistycznych oprawców (nie doczekali się osądzenia i kary).
    W pokazowym procesie skazany na karę śmierci i razem z kolegami z komendy WiN zamordowany strzałem w tył głowy. Wśród nielicznych pamiątek, jakie pozostawił, są grypsy z więzienia, pisane w ostatnich miesiącach życia, dające świadectwo najwyższego moralnego poziomu, troski o najbliższych i Ojczyznę.
     Druga opowieść dotyczyła losów żołnierzy-tułaczy z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, ich drogi wojennej i ciężkiej doli w powojennej rzeczywistości – emigracji, zapomnieniu przez aliantów ich roli w obronie wolności, konieczności podejmowania pracy w zawodach urągających poziomowi wykształcenia i zasług.
Symbolem tułaczego, polskiego losu były przypomniane krótko dzieje niedźwiedzia Wojtka.

Na spotkanie przybyło ok. 70 osób.

Leszek Zakrzewski