"Pozwól się odnaleźć"
VIII Forum Charyzmatyczne

"Charyzmatycy" i nie tylko, przeżywali je w Łodzi w dniach 7-9 X 2005 r. Zapoczątkowane 14 lat temu przez śp. o. Józefa Kozłowskiego SJ z czasem stało się, po Czuwaniach Grup Odnowy na Jasnej Górze, najważniejszym wydarzeniem charyzmatycznym w Polsce. Tradycją Forum jest obecność i prowadzenie rekolekcji przez znane osobistości z życia Kościoła.

Tym razem zaproszono gościa z dalekiego Bombaju o. Fio Mascarenhas SJ, wieloletniego przewodniczącego Międzynarodowej Rady ICCRS (Służb Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej). O. Fio pochodzi z Indii, kraju któremu chrześcijaństwo przyniósł obchodzący w przyszłym roku 500-lecie urodzin św. Franciszek Ksawery. Nie jest przypadkiem, że dzisiaj to misjonarz z tamtego kraju składał nam świadectwo wiary.

Każdy z trzech dni Forum miał swoje hasło - w piątek próbowaliśmy "odnaleźć się w Chrystusie", w sobotę był czasem aby "odnaleźć się w Kościele", a w niedzielę mieliśmy "odnaleźć swoją misję". Pomocą do tego była ostatnia konferencja pod tytułem "Rozpal na nowo swój charyzmat". W pewnym momencie podczas konferencji o. Fio powiedział że słowa, którymi w sposób uroczysty rozpoczyna się mszę św. a mianowicie "Miłość Boga Ojca, łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym

....", to trzy największe dary Ducha Św. Rzecz jakże oczywista - te trzy dary wzajemnie się przenikają i wypełniają. Miłość Boga Ojca upewnia mnie, że jestem drogocenny w Jego oczach, gdyż dla Niego, najpierw jestem synem a dopiero potem grzesznikiem.

Ta Miłość ogarnia cały lud Boży, dlatego tak ważne jest abyśmy nauczyli się współodczuwania i umieli przebaczać sobie nawzajem. Łaska Pana Jezusa "wypracowana" dzięki Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu jest przeogromnym, niewyczerpanym źródłem błogosławieństwa będącego w zasięgu ręki każdego kto tylko pragnie. To "przestrzeń i klimat" dany darmo abym rzeczywiście przeżywał swoje dziecięctwo Boże.

Dar Jedności jednoczy mnie z Bogiem i z Kościołem, bo jedność jest rzeczywistością Trójcy Świętej i wielkim pragnieniem Jezusa "abyśmy stanowili jedno". Dar jedności jest równocześnie zadaniem abym nie szukał siebie i swojego dobra, ale dobra bliźniego.

Przeżywając VIII Forum zastanawialiśmy się nad naszym miejscem w Kościele oraz misją, którą wypełniamy. Skończył się pewien etap w naszym życiu... W ostatnim dniu Forum biskup Bronisław Dembowski podczas homilii podjął rozważaną wcześniej prawdę "jeśli ziarno pszeniczne wpadłszy w ziemię nie obumrze zostanie tylko samo, jeśli obumrze przynosi owoc obfity".Wyraźnie wzruszony wyznał "jeśli nie obumrę będę bezużyteczny dla Królestwa Niebieskiego".

Dziękujemy Ci Panie za przekonanie, że misja wiąże się z umieraniem dla siebie i rodzeniem się dla innych.

Tegoroczne rekolekcje wraz z braćmi i siostrami z Odnowy w Duchu Św. oraz naszym przewodnikiem po duchowych ścieżkach- o. Fabianem spędziliśmy w Kozieńcu w dniach od 27 do 30 sierpnia 2006.

Wielu z nas z niecierpliwością oczekiwała wyjazdu i to nie tylko dlatego, by jak zwykle oderwać się od codziennych obowiązków. Tak więc już na długo przed rekolekcjami dojrzewało w naszych sercach ogromne pragnienie odnowienia naszej grupy, pragnienie by Duch Św. tchnął, wzniecając na nowo płomień braterskiej miłości.

Ufni, że Bóg wysłucha naszej prośby otwarliśmy się na działanie Pana...

Ogólnopolskie Spotkanie Odnowy w Duchu Świętym odbyło się 19 maja 2007. Prowadziły nas słowa "Bądź gorący..." (Ap 3,15) i przygotowywały zarazem do Czuwania w wigilię Zesłania Ducha Świętego.

Nasza grupa nieco zaspana po tak wczesnym wyjeździe powoli budziła się nie tylko z porannego znużenia, ale także z duchowego zaspania przy kolejnych świadectwach gości spotkania oraz wspólnej modlitwie i prośbach o uzdrowienie naszych zranień, uzdrowieniu także naszego ciała. Padało wiele słów, które nas budowały, padały też kolejne refleksje.

Gdzie jest moja nadzieja?- to pytanie Ingi Pozorskiej z zespołu Mocni w Duchu o nasze powołanie, o naszą drogę. Jej słowa były świadectwem jej wielkiego umiłowania Chrystusa, były pełne Ducha świętego i radości, były także nadzieją, że każdy z nas jest zdolny do tego, aby wyjść chociażby przed około stu tysięczny tłum i głosić Chrystusa.

Świadkami byli także goście zaproszeni z Białorusi i Chorwacji, którzy dzielili się z nami sytuacją w swoich krajach, a także prześladowaniem, jakie tam ma miejsce. Na zakończenie czuwania wspólna Eucharystia rozpaliła w nas ten żar, który pozostał w uwielbieniu i przerodził się w wielki taniec przed rozejściem się do autokarów.

To była tak prawdziwa radość, że nie można było spokojnie w miejscu chwalić śpiewem Chrystusa, a szczególnie przy prowadzeniu muzycznym przez Wspólnotę Miłości Ukrzyżowanej. To spotkanie zawsze jest takim świadectwem, że jesteśmy w tak wielu miejscach w Polsce, że trwamy przy Chrystusie i jednoczy nas wspólna modlitwa i uwielbienie.

Świadectwem tych spotkań jest też wielka życzliwość wobec siebie w wielkim zgromadzeniu i wyrozumiałość przy każdej okazji. Aż trudno uwierzyć że można spotkać się w tak wielkiej rzeszy ludzi i zarazem nie mieć poczucia samotności.